Η ΔΙΑΛΥΣΗ. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΥΠΟ ΤΗΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ

  Β. ΦΙΟΡΑΒΑΝΤΕΣ

Η ΔΙΑΛΥΣΗ. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΥΠΟ ΤΗΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ

 

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

Η σημασία των μικρών αριστερών κινήσεων στη χούντα και στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης για τη διαμόρφωση ενός ευρύτερου κλίματος ριζοσπαστικότητας, αντίστασης, άρνησης, κριτικής. Το γενικότερο κλίμα διεθνώς που είχε διαμορφώσει η Νέα αριστερά από το 1953 και εδώ σε απόγειο του Μάη, και στη συνέχεια η Επαναστατική αριστερά.

Η κοινωνική και η ιδεολογική κριτική σε γενικευμένο, μόνιμο, διαρκή επί σειρά ετών επίπεδο διαμόρφωσε το υπόβαθρο για την Κριτική θεωρία με την ευρύτερη έννοια και αντίστροφα.

Ο ιστορικός ρόλος της Σχολής της Φρανκφούρτης για τη φιλοσοφική και γενικότερη θεωρητική συγκρότηση του κινήματος της Νέας Αριστεράς με την αντίστοιχη κριτική θεωρία της.

Το ευρύτερο ρεύμα του νεοανθρωπιστικού μαρξισμού και κριτικής,  ιδεολογικής κριτικής και των κινημάτων βάσης της νεολαίας, της αμφισβήτησης γενικότερα, των εργοστασιακών επιτροπών και καταλήψεων των εργοστασίων στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης δημιούργησαν ένα γενικότερο πνεύμα ανανέωσης της Αριστεράς, με αιχμή την Επαναστατική Αριστερά. Έτσι μέσα από πολλαπλές διαδικασίες κινημάτων, αμφισβητήσεων, αναδιοργανώσεων φθάσαμε στη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, όπως εξελισσόνταν η όλη διαδικασία, απεμπολήθηκε ο αγώνας για το Κ, παρά την συμβολική και ιδεολογική σημασία του ακόμη και από τη λεγόμενη αριστερή τάση υπό τον Μπανιά και την ακολουθία του. Έτσι πλέον ιδεολογικά πλαδαρός, εύκαμπτος, δεν μπόρεσε να κατανοήσει τις νέες συνθήκες που δημιούργησε η κρίση της παγκοσμιοποίησης το 2008, και ν’απαντήσει κριτικά, δηλαδή ριζοσπαστικά όπως διατεινόνταν αρχικά. (Η μετονομασία δε του ΚΚΕ εσωτερικού σε ΑΚΟΑ ήταν ενδεικτική της τάσης προσαρμογής στο σύστημα…).

Στη συνέχεια η έκρηξη όλων των αντιθέσεων του συστήματος συμπαρέσυρε και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ουσιαστικά δε μετά την καταναγκαστική διάλυση των συνιστωσών  από τον Τσίπρα στο συνέδριο του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας (Φάληρο) δεν υφίσταται ΣΥΡΙΖΑ ως ριζοσπαστικό, καινοτόμο, κινηματικό κόμμα.

Αποτέλεσμα: πλήρης διάλυση των πάντων και πρωταρχικά του πολιτικού εποικοδομήματος, του ΣΥΡΙΖΑ αρχικά, αλλά έπεται και συνέχεια: Η διάλυση της ίδιας της χώρας στη συνέχεια χωρίς ουσιαστική αντίσταση από την ΤΡΟΙΚΑ. Η ανασυγκρότηση, αναδιοργάνωση του οικονομικοκοινωνικού συστήματος είναι διαρκής. Κατά τρόπο ανάλογο, όπως έλεγε ο Αντόρνο ή ομόλογο όπως έλεγε ο Α. Γκολντμάν το ίδιο διαρκής, σε αλληλουχία, αλληλόδραση και αλληλεπίδραση είναι συνεχής και η ανασυγκρότηση πάντοτε πάνω σε νέες βάσεις και των κομμάτων, των πολιτικών, των ιδεολογιών, και γενικότερα όλων  των εκφάνσεων του εποικοδομήματος. Η συγκυρία τώρα μετά τη συνθηκολόγηση του καλοκαιριού του 2015 και τη γενικότερη νεοσυντηρητική καμπή που ακολούθησε, ωθεί προς το νεοφασισμό.

 

Όταν δεν υπάρχει ξεπέρασμα, και πρώτιστα κοινωνικό, τότε το σύστημα αυτοκαταστρέφεται. Τι θα προκύψει;

Η κοινωνία είναι συνώνυμη  με την κίνηση, το γίγνεσθαι.  Προς την ελευθερία; Θα το δείξει η ιστορία. (Βλ. Χ.  Μαρκούζε).

Η φούσκα του ΣΥΡΙΖΑ, που η κρίση βοήθησε για να αποκτήσει πρωτόγνωρες διαστάσεις, οφείλεται στην απόγνωση ενός μεγάλου προοδευτικού τμήματος του λαού, που, μέσα στις τραγικές συνθήκες των  μνημονίων, πίστεψε σε ψευτοαριστερούς-σωτήρες-διάτοντες αστέρες. Όμως η ιστορία τιμωρεί, αλλά δρα και θεραπευτικά: Αποτοξινώνει πολιτικά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ: Η παράπλευρη απώλεια του συστήματος της τροϊκανής υποταγής.

ΣΥΡΙΖΑ: Συγκυριακή μάζωξη τυχάρπακτων νεοαστών, παλαιοσταλινικών, ψευτοτεχνοκρατών και μιας πανσπερμίας άλλων γενικότερα ιδεασμένων, καθώς και άλλων με πασοκικά νεοσυντηρικά δάνεια-δεκανίκια, που συγκροτήθηκε και αναδείχθηκε από την αδυναμία των κατεστημένων κομμάτων να διαχειριστούν την κρίση. Έτσι το σύστημα ανέθεσε στην πιο δύσκολη στιγμή για την επιβίωση του σε ένα σταλινογενές κόμμα πολιτικών και ιδεολογικών τυχοδιωκτών, να κυβερνήσουν αντιλαϊκά, προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.

Τέλος της ιστορικής κρίσης – τέλος του ΣΥΡΙΖΑ:

ΣΥΡΙΖΑ: Γιατί κυβερνώσα αριστερά; Γιατί η διάσπαση σε αριστερά (Μπλακ Ρόκ) και σε κυβερνώσα; Κυβερνώσα με ποιους; Προφανώς με την Γκόλντμαν Τζαξ και τη Ρότσιλντ, ως αντίπαλοι της Μπλακ Ρόκ.

Κυβερνώσα αριστερά: Μακριά από κινήματα, απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις, κ.α. Μακριά δηλαδή από οτιδήποτε που θα μπορούσε ν’αμφισβητήσει το σύστημα. Και γιατί Νέα Αριστερά; Προφανώς όχι ως συνέχεια της Νέας Επαναστατικής Αριστεράς των δεκαετιών 1960-70, η οποία εμπνεύστηκε από τον Μαρκούζε, τον Τσε, τον Μάο, το Λουμούμπα κ.α. Μια Νέα Αριστερά της νεοσταλινικής  τάσης του Ανδρουλάκη και ίσως και του Δραγασάκη  με το ίδιο όνομα,που πήγε να δημιουργηθεί στην ΕΑΡ, αλλά οι παλιοί ιστρούκτορες την πνίξανε γρήγορα;  Σε κάθε περίπτωση ισχύει η ιστορική φράση του  Κ. Μαρξ: «Αφήσκε τους πεθαμένους να θάψουν τους νεκρούς τους».

 

ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ

Δεν υπάρχει πλέον χώρος ούτε  για μια νεομνημιακή αριστερά, ούτε για μια αριστερά που το μόνο που την απασχολεί είναι η λαφυραγώγηση της εξουσίας και πρώτιστα της κοινωνίας.

O ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία του από το 3% μέχρι τη διάλυσή του επιβεβαίωσε την ανάλυση του Ρ. Μισέλ για την εγγενή και ενδογενή τάση των  κομμάτων στον μονοπωλιακό καπιταλισμό προς την αυταρχικοποίηση, απεμπολώντας ήδη από την αφετηρία αυτής της κίνησης, παρά τις απατηλές φαινομενικότητες, ουσιαστικά κάθε εναλλακτικό σχέδιο. Η λέξη δε ριζοσπαστική ήταν μόνο για προμετωπίδα για την επερχόμενη (και να μην πούμε προδιαγεγραμμένη και ίσως και προσχεδιασμένη)  ιστορική συνθηκολόγησή του το 2015.

Μετά την αναπόφευκτη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ γιατί ο καπιταλισμός μπήκε σε μια  νέα περίοδο, έντονης μεν, αλλά καλυμμένης απόρριψης, αποκοινωνικοποίησης και  αυταρχικοποίησης, τα υπολείμματά του μόνο ως εξαρτήματα της κυριάρχησης μπορεί να χρησιμεύσουν, όσο διατηρηθούν. Γενικότερα δε σήμερα ισχύει περισσότερο παρά ποτέ μια  άλλη ιστορική φράση του Κ. Μαρξ: «Ότι παλιό και σάπιο καταστρέφεται…».

Δυστυχώς η ιστορική ώσμωση που πήγε να δημιουργηθεί μεταξύ αυτόνομων κινημάτων, ανέντακτων νεώτερων αγωνιστών του ΣΥΡΙΖΑ και ανέντακτων παλιών αγωνιστών με πείρα από το κίνημα από την εποχή της Χούντας και της μεταπολίτευσης, κατέληξε σε ένα γραφειοκρατικό και αυταρχικό μόρφωμα, το οποίο διέλυσε, απορρόφησε, τις αυτόνομες Συνιστώσες, τους αυτόνομους αγωνιστές κ.α. Έτσι στη συνέχεια  αγόνταν και φερόνταν από τον εκκολαπτόμενο νέο σταλινογενούς προέλευσης Κερένσκυ. H πρώτη περίοδος συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ από πλήθος αυτόνομες αριστερές ομάδες, κινήσεις,   οργανώσεις με μεγάλη πείρα του κινήματος και το ίδιο πολλούς ανέντακτους αγωνιστές, χωρίς φράξιες και με μοναδική ανιδιοτέλεια, μετατράπηκε σε νέου τύπου προσωποπαγές νεοαυταρχικό μόρφωμα υπό τον κρυφοτοποτηρητή του συστήματος.

Προς το παρόν αυτό που μένει είναι η διάλυση των πάντων, του συστήματος, του πολιτικού εποικοδομήματος, και πρώτιστα της Αριστεράς, και αναδύεται απειλητικά η δεξιόστροφη ακροδεξιά τάση του συστήματος.

Η Κριτική θεωρία δεν μπορεί να μείνει απαθής μπροστά σε αυτή τη νέα τραγική κατάσταση και να μελετά αφυψηλού το θέμα. Καλεί σε στράτευση των υποκειμένων, των κινήσεων, των συντρόφων αυτόνομων αγωνιστών, που έχει ανάγκη η κοινωνία σήμερα στην εποχή της κρίσης της παγκοσμιοποίησης και της προϊούσας αποπαγκοσμιοποίησης, με πολλές σημαντικές επιπτώσεις ήδη να εκδηλώνεται τραγικά… Η Κριτική θεωρία σήμερα καλεί σε πράξη, όπως έλεγε και ο Παβέζε, προκειμένου να ξεπεραστούν τα έντονα διαλυτικά φαινόμενα της κοινωνίας που βιώνουμε ήδη τραγικά.  Οπότε το κύριο πρόβλημα σήμερα είναι πως τα αυθόρμητα κινήματα που ξεπηδούν συνέχεια απέναντι στην αυταρχικοποίηση του συστήματος που προωθεί μεθοδικά η ιθύνουσα τάξη, οι ανέντακτοι αγωνιστές που παραμένουν πάντοτε αυτόνομοι απέναντι στη – σύγχρονη – άτεγκτη κυριάρχηση πως θα ξαναδημιουργήσουν ένα νέο ριζοσπαστικό, αυτόνομο κίνημα με προοπτική πάντοτε την ρήξη με το σύγχρονο ολοκληρωτικό σύστημα και τους υπηρέτες του. Και συγχρόνως το ζητούμενο πάντοτε είναι πως οι διάφορες κριτικές κινήσεις, ακόμη και αρνητικές στο σύστημα και λίγο-πολύ αυτόνομες που εμφανίζονται συνέχεια, πως θα συμβάλουν στη συγκρότηση μιας νέας Κριτικής θεωρίας με στόχο το ξεπέρασμα, την Απελευθέρωση…