Για μια Περιφέρεια του Πολιτισμού και του Ανθρωπισμού, ανοιχτή στον κόσμο και αλληλέγγυα στο συνάνθρωπο!

Β.Φιοραβάντες

 Για μια Περιφέρεια του Πολιτισμού και του Ανθρωπισμού, ανοιχτή στον κόσμο και αλληλέγγυα στο  συνάνθρωπο!

Ο πολιτισμός του Ιονίου και της Επτανήσου, πολυδιάστατος και πλούσιος στη μακραίωνη ιστορία του, έχει ενσωματώσει δημιουργικά στοιχεία από την Αρχαία Εποχή, την Αναγέννηση, το Διαφωτισμό, τα κινήματα Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης του 19ου αι., από την Αντίσταση, τον Ευρωπαϊκό  Μοντερνισμό…

 Η κίνησή μας, η μόνη ίσως κίνηση που, στους χαλεπούς καιρούς που περνούμε,  αυτοπροσδιορίζεται ως Αριστερή, δε θα αρκεστεί σε μία εκλογολογική παρουσία. Θα συνεχίσει ενεργά να επηρεάζει τα δρώμενα της ιστορικής μας περιφέρειας προς την κατεύθυνση του Ανθρωπισμού και του Πολιτισμού.

  Η αλλοτρίωση του σύγχρονου ανθρώπου είναι ολική. Η δυστυχία αβάσταχτη!

Αναφορά μας η ιστορική κληρονομιά των επτανήσιων Ριζοσπαστών, γενικό μας καθοδηγητικό νήμα η Ομηρική-Οδυσσειακή διαρκής αναζήτηση της πολυπόθητης και ακριβής - ακόμη και μοναδικής-  Ιθάκης.

 Η προσπάθεια ανάδειξης των πολιτισμικών μας ιδιομορφιών σταθερή. Η προβολή της ιστορικής μας πορείας επιβεβλημένη, έτσι ώστε να αξιοποιήσουμε δημιουργικά το εξέχον πολιτισμικό παράδειγμά μας, στην εποχή της κρίσης της ισοπεδωτικής  παγκοσμιοποίησης.

Το ταξίδι προς την απελευθέρωση: Ιθάκη, προς το Μύθο, το Λόγο, την Ελευθερία θα είναι μακρύ. Ο δρόμος δύσκολος, δύσβατος, απρόβλεπτος. Το ταξίδι, όμως, αυτό επιβάλλεται για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, για όλους τους Επτανήσιους, για το διαπολιτισμικό Ιόνιο. Ο νόστος διαρκής!

Ο πηγαιμός προς την Ιθάκη είναι συνεχής, μόνιμος, ανιδιοτελής…

PARIS SANS FIN

Κείμενα  Β. Φιοραβάντε στο blog «ΝΕΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ»

Κείμενα νέου τύπου. Λιτά, αυστηρά, πάντοτε θεωρητικά, που προσπαθούν να επηρεάσουν, διερευνώντας συγχρόνως τα νέα θεματικά πεδία και προσπαθούν να αναδείξουν νέα πεδία του επιστητού. Νέες θεωρητικοποιήσεις.

Κείμενα – έργο σε εξέλιξη (work in progress).

Κείμενα πιο άμεσα, πάντοτε κριτικά και μετακριτικά. Κείμενα, κείμενα, χωρίς τέλος (περίφραση μιας ιστορικής σειράς σχεδίων του Τζιακομέτι, Paris sans fin…………

ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΝΕΟ-ΟΥΜΑΝΙΣΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

ΣΥΝΟΨΗ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΜΟΥ

        Η φιλοσοφία δια μέσω της μακρόχρονης ιστορίας της διαμορφώθηκε ως ένα αρκετά σύνθετο και δύσκολο επιστημονικό πεδίο, θέτοντας (διε-)ρωτήσεις σχετικά με την αλήθεια του είναι , ερωτήσεις που με τη σειρά τους συνδέονται με την ιστορία γενικότερα της κουλτούρας και του πολιτισμού. Σύμφωνα με τον Χέγκελ η ιστορία της φιλοσοφίας είναι και αυτή φιλοσοφία, με την έννοια ότι δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη γνώση ακριβώς της ιστορίας της. Χωρίς να επεκταθούμε εδώ σχετικά με αυτήν την ιστορική θέση του Χέγκελ, πάνω στην οποία εξάλλου στηρίχθηκε ο μοντέρνος ιστορικισμός, πρέπει να επιμείνουμε στο γεγονός ότι αυτό που προέχει σήμερα, είναι η ανάπτυξη μιας μοντέρνας προβληματικής για το είναι και το γίγνεσθαι, για την κοινωνία και την ιστορία , για το υποκείμενο και τη γνώση και γενικότερα για την πολιτική, την τεχνολογία, την ιδεολογία, την επιστήμη και κυρίως την τέχνη και την κουλτούρα. Συγχρόνως η προβληματική αυτή πρέπει να ξεφεύγει από προκατασκευασμένα σχήματα και, όπως έλεγε ο Châtelet , από αποστεωμένα, στοχεύοντας κυρίως στην αυτογνωσία και μέσω αυτής στην αυτοσυνείδηση.

         Ως εκ τούτου, η έρευνα σχετικά με την αυτονομία του υποκειμένου και τη χειραφέτησή του αναδεικνύεται η κύρια ενασχόληση της φιλοσοφικής και κριτικής σκέψης. Και μέσω αυτής η φιλοσοφία θα μπορέσει, επιτέλους , να διεκδικήσει την ύπαρξη της, την οντότητα της ως αυθεντική γνώση, που θέτει σε αμφισβήτηση (σύμφωνα με τον Κρότσε), και προσπαθεί εναγωνίως να ξεπεράσει την πραγμοποίηση (σύμφωνα με τον Λούκατς) και  τον εργαλειακό λόγο ( σύμφωνα με τον Αντόρνο). Μόνο μέσα από μια (αυτο-)διερεύνηση η φιλοσοφία με βάση την ιστορία της, θα μπορέσει τελικά να επιβιώσει ως τέτοια. Μέσα σε  αυτές τις συνθήκες, η ανασυγκρότηση του Λόγου – που τόσο επιζητά ο Χάμπερμας- είναι καθήκον αρκετά βαρύ για να πραγματοποιηθεί ατομικά, λαμβάνοντας υπόψη και την κοινωνική κρίση της αλλοτρίωσης, η οποία  καταστρέφει κάθε μορφή του Λόγου. Ακόμη περισσότερο δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο ατομικισμός συνδέεται πάντοτε αδιάρρηκτα με τη μία ή την άλλη μορφή με διάφορες μορφές ανορθολογισμού…

           Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η κίνηση της σκέψης («το κινητό της σκέψης» όπως λέει ο Χάμπερμας ) επιτελεί και από την ιστορία της φιλοσοφίας στη φιλοσοφία, από  τη φιλοσοφία στη φιλοσοφία της τέχνης, της κουλτούρας και του πολιτισμού (αισθητική) με βάση και αναφορά πάντοτε τη φιλοσοφία της ιστορίας και αντίθετα. Θα πρέπει δε να έχουμε συνείδηση των δυσκολιών που υπάρχουν για την πραγματοποίηση ενός έστω ελάχιστου  βήματος μπροστά προς νέες κριτικές , ορθολογικές και κυρίως μετακριτικές  θεωρητικοποιήσεις . Ως εργασία δε αυτή είναι εκ φύσεως συλλογική , διεπιστημονική ,  δι-υποκειμενική και προϋποθέτει έναν συνεχώς ορθολογικό διάλογο, υπόθεση πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί μέσα στις σύγχρονες κοινωνίες του δομικού ανορθολογισμού και της ολοκληρωμένης παγμοποίησης. Από την άλλη , η φιλοσοφία δεν μπορεί να περιοριστεί  μόνο στην έρευνα :  Έρευνα τίνος πράγματος , από ποιον;  Πάνω σε τι και πώς;   Είναι ερωτήσεις που τίθενται πάντοτε , που εξετάζονται και ξανα-εξετάζονται από τη φιλοσοφία. Η φιλοσοφία είναι πριν από όλα  καλλιέργεια πνεύματος.  Και η προτροπή , η δημιουργία ενδιαφέροντος προς αυτή την κατεύθυνση μέσα σε συνθήκες βαθιάς κρίσης ,κυριαρχίας των μουλάδων  του νεοφιλελευθερισμού  κ μν   του ταξιφιλελευθερισμού , του ακόμη και επικίνδυνου σύγχρονου ανορθολογισμού  της νεο-αναδυόμενης απειλητικής πολύμορφης διεθνούς αντίδρασης , είναι πολύ δύσκολη έως και απελπιστική υπόθεση. Όμως δεν υπάρχει άλλη λύση από το θέσιμο στο επίκεντρο της νεοανθρωπιστικής , της νέο-ουμανιστικής φιλοσοφίας με κύριο στόχο την ανίχνευση διεξόδων και μορφών απελευθέρωσης του ανθρώπου  από τις σύγχρονες νεο-βάρβαρες συνθήκες που προκαλεί η  εναγώνια προσπάθεια επιβίωσης του καπιταλισμού -σε- κρίση κάθε μέσο.

        Με άλλα λόγια  πρέπει να βγει η κοινωνία  από το λήθαργο και το φόβο  και να επιστρέψει στο μεγάλο και ιστορικό πρόσταγμα της Επανάστασης του 1848, η δε φιλοσοφία να εργαστεί συνειδητά για να αλλάξει ο κόσμος, για να παραφράσουμε την  ιστορική  11^η θέση του Μαρξ για τον Φοϋερμπαχ.

ΥΣΤ. Βλ.   Επίκουρος και  Φιλοσοφία  :  

•     Η παγκοσμιότητα της προοπτικής
•    Διαφωτιστικό αίτημα των Σοφιστών
•     Ερωτηματική φύση της φιλοσοφικής αναζήτησης,     επικεντρωμένη στην πράξη
•      Κριτική θεωρητική στάση της έρευνας
•       Ανθρωπιστική αλτρουιστική φιλοσοφική θεώρηση
•        Κριτική του επιστημονισμού και της προόδου
•        Ανθρωπιστική – διαφωτιστική  μέχρι τέλους ανθρωπιστική προσέγγιση

          Βλ.   ακόμη : Β. Φιοραβάντες: 

−         Κοινωνική Θεωρία και Αισθητική, Αρμός, 1999

−         Θεωρία Πολιτισμού ΙΙ, Αρμός, 2004

−         Τέχνη, Πολιτισμός, Παγκοσμιοποίηση(επ. επ. Β.Φ.), Παπαζήσης, 2005

−         Κριτική Θεωρία της Μοντέρνας Τέχνης, Επίκεντρο, 2011

−         Κριτική της Τέχνης-Κριτική της Κοινωνίας(επ. επ. Β.Φ.), Νησίδες, 2011

−         Προς τη Νέα Ανθρωπολογία(επ. επ. Β.Φ.), Αρμός, 2012

−          Νέα Ανθρωπολογία και Μοντέρνα Τέχνη (επ. επ. Β.Φ.), Ζήτη, 2014

−         Προς τη μεταπαγκοσμιοποίηση, Ζήτη, 2015

***

−          Αισθητική και σύγχρονη τραγική συνείδηση, Παπαζήσης,

−         Στέρης, Αρμός,

−         Τζιακομέττι, Παπαζήσης,

***

−         Η εποχή της καθορισμένης άρνησης, Αρμός (Υπό Έκδοση)

 καθώς και τις δημοσιεύσεις μας στο blog, Νέα Κριτική Θεωρία και Πράξη (http://nktkp.blogspot.gr )