Χαιρετισμός Φίλιππου Νικολόπουλου

 

Χαιρετισμός

 

Φίλιππος Νικολόπουλος

Διευθυντή του Ελεύθερου Πανεπιστημίου

 

Η σημερινή τιμητική εκδήλωση για τον διεθνούς φήμης Κεφαλλονίτη γλύπτη Γεράσιμο Σκλάβο, εδώ στη γενέτειρά του, αποτελεί συνέχεια της τιμητικής εκδήλωσης που έγινε για το έργο του στον Φ.Σ. «Παρνασσό» την 15 Ιουνίου 2024. Συνεπώς, σήμερα κι ο δικός μου ταπεινός χαιρετισμός, ως εκπροσώπου του παραπάνω Συλλόγου, αποτελεί συνέχεια αυτού που έγινε την 15^η Ιουνίου, πράγμα που είναι ξεχωριστή χαρά και τιμή για μένα.  Επιπλέον  και ως άτομο αλλά και ως εκπρόσωπος του « Παρνασσού» θα ήθελα να εκφράσω τα συγχαρητήριά μου και τις ευχαριστίες μου στον Καθηγητή Β. Φιοραβάντε , αλλά και  σε όλους όσους συνετέλεσαν στη διοργάνωση της σημερινής εκδήλωσης . Σοβαρές εκδηλώσεις για το έργο σημαντικών ανθρώπων  στο χώρο της τέχνης , του  πνεύματος  και γενικότερα του πολιτισμού, σήμερα στην πατρίδα μας αποτελούν νησίδες αντίστασης σε μια διαρκώς αυξανόμενη «αποπνευματικοποίηση»  του ανθρώπου στο όνομα των οικονομικών μεγεθών και της τεχνολογίας. Και πολύ περισσότερο φυσικά χαιρόμαστε όταν αυτοί οι ξεχωριστοί δημιουργοί είναι Έλληνες 

Ο Γεράσιμος Σκλάβος, όπως φάνηκε κι από τα λεγόμενά μου στον αρχικό μου χαιρετισμό, είναι ένας μεγάλος Κεφαλλονίτης καλλιτέχνης, της πρωτοπορίας του οποίου το έργο είναι δεκτικό πολλών ποιητικών και φιλοσοφικών προεκτάσεων. Διαβάζοντας κανείς τα λεγόμενα Μανιφέστα του ενισχύει την άποψη που προανέφερα. Ο μεγάλος καλλιτέχνης που πάντρεψε δικαιωματικά την ακτινοβολία του φωτός με το μήνυμα της ανυπόκριτης ελληνικότητας, που πάντρεψε δημιουργικά την έμπνευση του από τη Φύση με την πρωτοποριακή αφηρημένη γλυπτική.

Σωστά η ιστορικός τέχνης Δανάη Σπαθώνη λέγει ότι «από μικρός βρισκόταν κοντά στη γη, παρατηρεί τη Φύση, τις μορφές που χαράζει το πέρασμα του χρόνου... Αέρας, νερό, η ορμή των κυμάτων σμιλεύουν την πέτρα ή το βράχο. Η Φύση τον καθορίζει... Ραβδοειδείς πτυχώσεις σαν κύματα ή κυψέλες. Η επιφάνειά τους: κύματα πάνω στην άμμο ή ο διαβρωμένος βράχος».

Και η επιλογή της τεχνικής του να δουλεύει σκληρά υλικά με τη λεγόμενη τηλεγλυπτική του ή μια ανακάλυψη του στα τέλη της σύντομης ζωής του να συγκεντρώνει ηλιακές ακτίνες μέσα από μια ειδική κατασκευή με φακούς, έτσι ώστε να επιδρά πάνω στο υλικό του με το ίδιο το φως, δεν είναι τυχαίες. Έχουν σχέση με την όλη κοσμοθεωρία του. «Δένει» φλόγα, φως και τη σκληρότητα του αρχέγονου βάθους σε μια  πρωτότυπη σύνθεση , που είναι πολύσημη και χαράζει ατραπούς δημιουργικού αλλά και δύσκολου μέλλοντος.

Ο Φ.Σ. «Παρνασσός» τιμά τον μεγάλο γλύπτη γι’ αυτό και τον ενέταξε στο πρόγραμμά του για την παρουσίαση του έργου σημαντικών Ελλήνων λογοτεχνών και καλλιτεχνών.

Τελειώνοντας θα ήθελα να υπογραμμίσω το βάθος ορισμένων φιλοσοφημένων του φράσεων, που, αν τις προσέξουμε ιδιαίτερα, είναι και επίκαιρες ως μορφή πνευματικής αντίστασης: «Τα σκήπτρα κατέχει το φως. Πρέπει να τρέξεις γιατί το φως είναι λίγο και θα τελειώσει. Τρέξε, Τρέξε, μοιράζουν το φως και είσαι μόνος». Όταν σήμερα αντιλαμβανόμαστε πώς μας περικυκλώνουν «σκοτεινά τείχη» μιας πολιτιστικής πολτοποίησης συνδεδεμένης με την παγκοσμιοποίηση νεοφιλελεύθερου τύπου, η παραπάνω φράση δεν εκπέμπει ένα φωτεινό μήνυμα αντίστασης; Ανεπιφύλακτα λέμε «ναι» και είναι προτιμότερο να τον τιμούμε, πέρα απ’ το μεγάλο καλλιτεχνικό του έργο, ως στοχαστή, κυρίως με αυτή του  την κατάφαση!