Η απαρχή της καθορισμένης άρνησης*

Η απαρχή της καθορισμένης άρνησης*                              

Το όχι του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα έχει πριν και πάνω όλα ένα παραδειγματικό χαρακτήρα. Είναι το όχι της αντίστασης στο νεοφιλελευθερισμό και τον ταξηφιλελευθερισμό. Είναι το όχι των πεινασμένων, καταφρονημένων και αυτοκτονημένων Ελλήνων.

Ο Τσίπρας με την περηφρανή στάση του, που συνίσταται στο νέο ιστορικό «όχι», είναι, παραφράζοντας τη Le Monde, ο μόνος αριστερός ηγέτης ενάντια και απέναντι στο σύστημα. Η μεγάλη του κατάκτηση μέχρι τώρα είναι ότι έχει επιφέρει την εισαγωγή μιας μεγάλης, απρόσμενης και ασύμμετρης αναταραχής σε αυτό (το σύστημα). Ενσαρκώνει το όχι της τιμής, της αξιοπρέπειας και των αγώνων του ελληνικού λαού. Το όχι ενάντια στον κυρίαρχο οικονομισμό, ωφελιμισμό, θετικισμό.

Το μεγαλειώδες αντισυστημικό όχι του ελληνικού λαού ανοίγει το δρόμο για μία εναλλακτική λύση για τους ευρωπαϊκούς λαούς πρώτιστα ενάντια στη μονόδρομη παγκοσμιοποιημένη σκέψη (TINA), ένα βροντερό όχι ενάντια στη διδακτορία του παγκοσμιοποιημένου χρηματοοικονομικού κεφαλαίου και την χούντα των αγορών.

Το όχι του αποφασιστικού και σταθερού Τσίπρα, βρισκόμενου μπροστά στο έργο της μοντέρνας τέχνης «Εντολές HHB» του Κωνσταντίνου Ξενάκη, και μεταξύ των δύο αντιθετικών άκρων του έργου αυτού, συνιστά τη σύγχρονη απάντηση-σύνθεση στις ακραίες αντιθέσεις του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, οι οποίες έχουν οδηγήσει την Ελλάδα - χώρα αδύναμο κρίκο – σε ένα κρίσιμο αδιέξοδο.

Το όχι του ελληνικού λαού μετασχηματίζει το λαό σε ένα νέο ιστορικό υποκείμενο. Συγχρόνως, συνιστά μια μεγάλη πρόκληση για το παγκόσμιο ανάλγητο κατεστημένο και συνάμα ανοίγει μια νέα ιστορική περίοδο. Την περίοδο της γενικευμένης «καθορισμένης άρνησης» (Adorno) απέναντι σε όλο το σύστημα.

*Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών. Το κείμενο αυτό συνέταξε ο υποφαινόμενος και το υπέγραψαν οι αγαπητοί φίλοι Θ. Βακαλιός, Γ. Λαζαράτος, Ε. Χατζηαργυρού, Στ. Μπαμπάς, Δ. Αρβανίτης.