NABIS: ΠΡΟΦΗΤΕΣ, ΟΙ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΙ

 

Β.ΦΙΟΡΑΒΑΝΤΕΣ

NABIS: ΠΡΟΦΗΤΕΣ, ΟΙ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΙ

 

Οι τότε πρωτοπόροι καλλιτέχνες βγήκαν κυρίως από την Ακαδημία Ζυλιάν (μετά το 1880) στο Παρίσι.

Ο ρόλος τους ήταν καθοριστικός για την εμφάνιση στη συνέχεια της μοντέρνας τέχνης.

Οι Nabis   ήταν  πρωτοπόρα ομάδα με μορφική-μορφολογική εσωτερική  συγκρότηση, στη συνέχεια του μεταιμπρεσιονισμού και προς τη μετάβαση στον φωβισμό. Τo πρωτόγονο επαναστατικό, πνευματικό, πνευματιστικό πνεύμα τους πέρασε στον Μοντιλιάνι και στον Ζαντκίν, και μέσω αυτών έφθασε εκμοντερνιστικό και στο Σκλάβο.

Ο Μοντιλιάνι τοποθετείται στη συνέχεια των Nabis,φ κάνοντας και μια ιστορική επιστροφή στην τέχνη του 13^ου αι. της Σιένα της Ιταλίας. Πρόκειται για μελαγχολική, υψηλή, ζωγραφική προς την αναζήτηση πάντοτε του ωραίου. Μόνιμος, διαρκής Αισθητισμός, αισθητισμός του ωραίου.

Η απαρχή του νεώτερου αναγεννησιακού – μοντέρνου αισθητισμού. Η εικόνα, η αναπαράσταση ως τέτοια, αυτόνομη, αισθητοποιημένη, αισθητοποιημένη αυτόνομα, ως τέτοια.

Συγχρόνως και ζωγραφική υποβλητική. Μελαγχολική, υποβλητική, δομικά μελαγχολική, απαισιόδοξη. Η υποβλητικότητα του έργου του Σκλάβου – τουλάχιστον μερικών από τα πιο σημαντικά του – ανάγει την προέλευσή της στην υποβλητικότητα της Σχολής της Σιένα.

Ο άνθρωπος σε απόγνωση, και παρόλα αυτά αναζητά τον αισθητικό αυτοπροσδιορισμό του. Ο αισθητισμός είναι το υπέρτατο πρόταγμα του ανθρώπου και για τον άνθρωπο.

Αυτή η σιενέζικη διάσταση, μαζί με την υποβλητικότητα που είναι μια ρητή ή υπόρρητη κατάσταση,  περνά στον Σκλάβο μέσω Μοντιλιάνι, μοναδικό γνώστη της ζωγραφικής αυτής της Σχολής (13ος αι. μ.Χ.).

Ο 13ος αι., ήταν και οι αιώνας εμφάνισης του Ανθρωπισμού στην Ιταλία πρώτα μεταλαμπαδευμένος από το ύστερο Βυζάντιο όπως και η νεοανθρωπιστική ζωγραφική της σχολής της Σιένα.

 

Ο ανθρωπισμός του 13ου αι. είναι μελαγχολικός, σκεπτικός, αβέβαιος, και κατά τούτο πάντοτε δομικά επαναστατικός, απελευθερωτικός. Αναζητά εναγώνια την απελευθέρωση και τη χειραφέτηση του ανθρώπου, πρώτιστα μέσω της καλλιέργειας και της πνευματικής αφύπνισης. Ενώ όμως  παλεύει για την αυτονόμηση του ανθρώπου, ενδόμυχα δεν πιστεύει ότι αυτή θα επιτευχθεί ποτέ ουσιαστικά, ολοκληρωτικά. Παρόλα αυτά πρέπει να επιμείνουμε να παλέψουμε. Η ανθρώπινη ελευθερία και απελευθέρωση με όρους πολιτισμικής αναβάθμισης είναι ο υπέρτατος αγώνας που πρέπει να δοθεί με κάθε μέσο και με κάθε αντίτιμο.

Πρέπει ο άνθρωπος ν’απελευθερωθεί οριστικά από τη μακραίωνα μεσαιωνική σκλαβιά και τον σκοταδισμό.

Ο Ζερβός αλλά και ο Σκλάβος κινούνται σε αυτό το γενικότερο ιστορικό, ανθρωπιστικό πνεύμα:  Η τέχνη έχει νόημα μόνον ως μοντέρνα, όσο παραμένει μέσα στο γενικότερο μοντέρνο – ανθρωπιστικό πρόταγμα.