ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ – ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΗ. ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΗ;

Β.ΦιοραβΑντες                                                                                                              

ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ – ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΗ. ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΗ;¹

Η κυριαρχία² υπάρχει σε διάφορες μορφές από όταν υπάρχει ο άνθρωπος. Χωρίς να μπαίνουμε εδώ σε λεπτομέρειες -η βιβλιογραφία εξάλλου είναι εκτεταμένη- αυτό το οποίο μας ενδιαφέρει σήμερα, είναι να κατανοήσουμε με έναν εμμενή τρόπο, όπως έλεγε ο Γκολντμάν, τη φύση, τη δομή, τη γένεση, τις επιπτώσεις κ.α. της σύγχρονης κυριαρχίας. Ειδικότερα δε η κυριαρχία, και μάλιστα η κυριάρχηση, δηλαδή το σύγχρονο απεχθές και απάνθρωπο οργανωμένο σύστημα της κυριαρχίας στην παγκοσμιοποίηση, και ειδικότερα στην ταραγμένη μεταπαγκοσμιοποίηση που άρχισε τραγικά με την κατάρευση της Lehman Brothers, έχει, εκτός από ένα θεωρητικό ενδιαφέρον, και ένα πρακτικό, άμεσο, κρίσιμο. Το ζητούμενο είναι πως θα απελευθερωθεί η ανθρωπότητα από αυτό το τρομερό καρκίνωμα, το σύστημα δηλαδή της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης κυριάρχησης (domination), ή της παγκοσμιοποίησης ως μορφής κυριάρχησης με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις της. Δεδομένου δε ότι αφυπνίζονται οι ευρωπαϊκοί λαοί και ξεσηκώνονται ενάντια στην νεοφιλελεύθερη, vérsus ταξηφιλελεύθερη, και ειδικότερα σοϊμπλεϊκής έμπνευσης στην ευρωζωνοποιημένη παγκοσμιοποίηση, το θέμα αυτό καθιστά και ένα εξαιρετικά επίκαιρο, όσο και κρίσιμο χαρακτήρα.   

Φαίνεται ότι ο ελληνικός -κυρίως- λαός με τις συνεχείς κινητοποιήσεις του στα τελευταία χρόνια έχει ανοίξει ένα μικρό ρήγμα στη σύγχρονη κυριάρχηση, αλλά αυτό δεν φθάνει. Χρειάζεται διερεύνηση, εμβάθυνση, γενίκευση, αλλά προς σοσιαλιστική-απελευθερωτική κατεύθυνση. Επαναλαμβάνουμε και πάλι απέναντι στη σοϊμπλεϊκή ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, που σημαίνει σιδερένια πειθαρχία των ευρωπαϊκών λαών στους γερμανικούς αρχιδιευθαρμένους καπιταλιστές, επιβάλλεται γενικευμένη ανυπακοή των λαών, των ευρωπαϊκών πρώτιστα λαών.. Αυτή η νέα, η πρωτόγνωρη, η απόλυτα αντιλαϊκή κατάσταση δε σημαίνει ότι έχει δημιουργηθεί κάποιο γερμανικό imperium. (Εξάλλου, κάτι τέτοιο δεν έχει υπάρξει μέχρι τώρα, ούτε θα υπάρξει). Παρά όμως τη φαινομενική γερμανική κυριαρχία, θα πρέπει να προωθηθεί οργανωμένα μεθοδικά, ως μόνη λύση η ελεύθερη Ένωση Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών της Ευρώπης. Όλα τα άλλα είναι φενάκη, αυταπάτη υποταγή στο ληστρικό αδίσταχτο γερμανικό μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο από τη κρίση και δια αυτής, κέρδισε 100 δις ευρώ, και συνεχίζει ακάθεκτο και ανενόχλητο τη διαδικασία συσσώρευσης, δηλαδή να απομυζά τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς.  Άρα πρέπει πάση θυσία να ανατραπεί, να ξεπεραστεί η Ευρωζώνη, δηλαδή η αέναη μηχανή (machine infernalle) αποκόμισης κερδών από το γερμανικό ανήθικο καπιταλισμό μέσω της πολιτικής του σκληρού ευρώ και της νεοβάρβαρης γενικής λιτότητας.

Πώς φθάσαμε όμως σε αυτή τη μορφή αποτρόπαιης, απάνθρωπης κυριαρχίας του συστήματος, δηλαδή στη σύγχρονη κυριάρχηση; Πώς οι ευρωπαϊκοί λαοί με τη μακραίωνη ιστορία των κινημάτων, των ανθρωπιστικών, διαφωτιστικών και σοσιαλιστικών ιδεών σύρθηκαν, παραδόθηκαν, εξαπατήθηκαν από το υποτιθέμενο λαμπρό ευρώ, δηλαδή το νεογερμανικό μάρκο;

Ο ιστορικός ρόλος σε κάθε περίπτωση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας είναι γνωστός, θλιβερός, τραγικός. Η απάτη δημιουργίας υποτίθεται ενός ισχυρού κοινού νομίσματος χωρίς κοινή οικονομική πολιτική, χωρίς ελάττωση των κοινωνικών διαφορών, αλλά αντίθετα οργανώνοντας μεθοδικά και επιβάλλοντας ένα σοφιστικέ σύστημα μεθοδικής δημιουργίας κοινωνικών ανισοτήτων σε πανευρωπαϊκή κλίμακα επί μία περίπου εικοσαετία ακόμη και πρωτοφανούς οικονομικής ανισότητας, φθάνει στο τέλος της. Οι αντιθέσεις αυτές αποτελούν εξάλλου και την προϋπόθεση αφύπνισης των ευρωπαϊκών λαών. Υπάρχουν κι άλλοι αδύναμοι κρίκοι, εκτός εννοείται κι από τον ελληνικό, και μάλιστα εσωτερικοί στην Ευρωζώνη-τερατούργημα, τεχνητή και αυθαίρετη κατασκευή Λεβιάθαν, εσωτερικοί στα εναπομείναντα ακόμη κράτη. Π.χ. τα απόλυτα υποβαθμισμένα και ολοκληρωτικά εγκαταλελειμμένα προάστια των γαλλικών μεγαλουπόλεων και πρώτιστα του Παρισιού.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, η ώρα των σύγχρονων, αυτόνομων από το σύστημα της κυριάρχησης και της αναπαραγωγής της ευρωπαϊκών κοινωνικών κινημάτων με σοσιαλιστική κατεύθυνση πλησιάζει.  Ας το προσέξουν αυτό ιδιαίτερα οι νέοι συνομιλητές σήμερα του συστήματος. Οι πιθανότητες γενικευμένου ξεπεράσματός τους από την ευρωπαϊκή πλέον βάση προς αμεσοδημοκρατική σοσιαλιστική κατεύθυνση έχει αυξηθεί και διαμορφώνει πλέον μία σοβαρή προοπτική. Η ώρα των μεγάλων Μπουλβάρτων, η αριστεροχεγκελο-μαρξιστική Aufhebung είναι προ των πυλών: η στιγμή του απελευθερωτικού κοινωνικού ξεπεράσματος. Η απελευθέρωση πλησιάζει… Θα «…είναι έργο της ίδιας της κοινωνίας» (Κ. Μαρξ).

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Βλ. και Β.Φιοραβάντες, «Κυριαρχία, Κυριάρχηση και Υποταγή» Η Αυγή, 06/10/2015, σ.39.

2.Βλ.το ιστορικής σημασίας βιβλίο της R.Michels, Sociologie du parti dans la démorracie modern, Folio